Χρυσή Εποχή της Ελληνικής Ναυτιλίας

Οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι στις αρχές του 20ου αιώνα λάβωσαν σοβαρά την ελληνική ναυτιλία, η οποία είχε πολλά θύματα τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό. Πολλοί πίστεψαν ότι η γαλανόλευκη δεν θα κυμάτιζε πλέον στα πέρατα του κόσμου. Δεν είχαν όμως υπολογίσει το «Ελληνικό Δαιμόνιo».

Το 1947 η Αμερικανική κυβέρνηση, με εγγύηση της Ελληνικής κυβέρνησης, διέθεσε με ευνοϊκούς όρους σε Έλληνες εφοπλιστές 100 φορτηγά πλοία τύπου «λίμπερτυ» (liberty). Κάποιοι, αυτά τα πλοία τα ονόμαζαν «Πλοία μίας Χρήσης» άλλοι όμως τα ονόμασαν «ευλογημένα». Η ναυτική ικανότητα των Ελλήνων, η «Ναυτοσύνη» δηλαδή των Καπεταναίων και Πληρώματος αξιοποίησε τα πλοία αυτά στο έπακρο. Σε συνδυασμό μάλιστα, με την διορατικότητα και ικανότητα διαχείρισης των Ελλήνων εφοπλιστών δημιουργήθηκε ο μεγαλύτερος στόλος στον κόσμο, ο οποίος εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να πρωταγωνιστεί.

Λίμπερτυ και πιο σύγχρονα μοντέλα σκαφών παρουσιάζονται στην ενότητα αυτή του Μουσείου Ναυτικής Παράδοσης. Μία αναπαράσταση γέφυρας εμπορικού πλοίου, μοντέλα ατμομηχανών, έλικες, άστυπες άγκυρες, φανοί και όργανα πίεσης μηχανοστασίου κ.α. σε μεταφέρουν στην «χρυσή εποχή» της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Υπάρχουν επίσης δεκάδες μοντέλα πλοίων, όπως και τα ιστορικά: το ποντοπόρο ατμόπλοιο «Αγγέλικα» και το Ατμόπλοιο «Αναστάσιος Ποταμιάνος». Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να δει τα σκαλιστά έπιπλα του Γραφείου της μεγάλης ναυτικής οικογένειας Αδελφών Σ. Τυπάλδου, ο οποίος ήταν και από τους ιδρυτές και ένθερμους υποστηρικτές του Μουσείου Ναυτικής Παράδοσης.

Επίσης αίσθηση προκαλούν οι δύο αυθεντικές χειροκίνητες μηχανές τροφοδοσίας αέρα του δύτη και στολές δύτη που χρησιμοποιούσαν οι Καλύμνιοι Σφουγγαράδες για την συλλογή των σφουγγαριών. Την ενότητα συμπληρώνει ένα ψαράδικο τρεχαντήρι 11,65 μ. μήκος και 3,80 πλάτος, κατασκευασμένο από τους φημισμένους καραβομαραγκούς της Σκοπέλου, το 1948.